Jak młodzi ludzie dosłownie gniją w Polsce. Niewolnicy biedy.

Polska się diametralnie zmieniła, miasta takie jak ich gwałtownie się wyludniły z młodych elit emigrujących do wielkich metropolii, gdzie tętni życie kulturalne.

Tutaj zaś umieralnia, lokalna kultura to „konkurs na rysunek satyryczny” na temat lokalnego Dnia Jagody. Był skłot, aktywny na polu kultury i ściągający mnóstwo międzynarodowej renomy zespołów, ale właściciel zażyczył sobie udostępnienia zrujnowanego budynku, młodzież pokornie się wyniosła, nie tylko z budynku ale i z miasta. Lokalni artyści: muzycy, graficy, didżeje, malarze, rozjechali się po kraju i kontynencie.

Oni wrócili, mimo że im odradzałem jak mogłem. Polska się zmieniła- mówiłem. Nie poznacie jej. Przyjechał, musiał kupić samochód, bo w Polsce nie ma rozwiniętego transportu zbiorowego. Musiał ściąć dredloki („bo to Polska”- jak tłumaczył). U niego w mieszkaniu nie było telewizora jaki znamy z mieszkań starszych pokoleń. Na wielkim modnym monitorze z logiem jabłuszka domownicy oglądali filmy dokumentalne z telewizji internetowych. Taka telewizja, tylko że na żądanie.

Co ogląda? Gdy wszedłem, leciał film dokumentalny o wojnie w Czeczenii, z polskimi napisami (bodajże z Youtube). Oglądają alterkino.org, wspominał też o ogromnej liczbie ciekawych kanałów telewizyjnych różnych osób w portalach z telewizją internetową.

Inni nie mają tak miłych gniazdek. Jednej z moich przyjaciół w tym mieście czuje się kompletnie samotny po tym jak jego partnerka wyniosła się z „umieralni” jak to miasto nazywała, do większej aglomeracji (ta, podupadła, ma wg jednego z lokalnych polityków aż pół miliona mieszkańców, tylko że cała infrastruktura w okolicy jest ruiną i np. szybki przejazd transportem zbiorowym nie jest możliwy).

Ów przyjaciel, który przeprowadził się do Polski po kilkuletniej emigracji w Hiszpanii, mówi że czuje się jak w więzieniu, ma tylko psa, książki i mieszkanie, które go trzyma w tej umieralni. Jest tu nudno do tego stopnia, że raz, gdy z jego ex-partnerką szukaliśmy jakiegokolwiek otwartego wieczorem miejsca, znaleźliśmy tylko bar dla cudzoziemców w najbardziej luksusowym hotelu miasta. W umarłym mieści zagraniczni biznesmeni bawili się w swoim gronie, w swojej enklawie.

W Polsce są niewolnicy komunalnych mieszkań. Nie mogą ich sprzedać, wynająć. Mogą wyjechać, ale muszą płacić czynsz, jakieś 150 złotych za mieszkanie, którego rynkowa cena wynajmu jest 10 razy wyższa. Wykup mieszkania z różnych przyczyn jest blokowany przez urzędników, dla których owe mieszkania są sensem ich zatrudnienia w urzędach. Ów mój przyjaciel zarabia 990 złotych i nie starcza mu na żywność dla siebie i psa, który je karmy za 200 złotych miesięcznie. Polska jest być może pełna niewolników ich własnej biedy.