Poza kilkoma centrami rozwoju polska rzeczywistość zastygła w marazmie

Idę dość ważną, śródmiejską ulicą miasta na Ziemiach Odzyskanych. Mija 7 dekada odkąd przegnano Niemców, a tu wciąż napisy „Süßwaren” (słodycze) na nieczynnych sklepach albo na ścianie domu reklamuje usługi stolarskie niejaki Heinrich Pietsch, Tischlermstr. I tylko owa niemczyzna sugeruje że napis jest nieaktualny, mimo że jego czerń wygląda po latach wciąż nieskazitelnie.

To skansen. Budynki skomunalizowano, i tyle. Odwiedzam je czasem. Nawet trzepak potrafi być przedwojenny. Nie zrobiono na ogół nic. Skansen kiśnie, dachy gniją, ale kogo to obchodzi? Ileż można czegoś nie remontować? Dlaczego tych domów się nie sprywatyzuje? Takich pytań można by zadawać wiele. Skoro 15 miliardów przeznaczamy na KRUS dla 1,5 miliona ubezpieczonych, to czemu nie zamienić tych pieniędzy ze zwykłych dotacji w program umożliwiający rolnikom wykorzystanie tych środków przeznaczanych na dotacje dla rolnictwa i podjęcie pracy w miastach? Polska i tam ma bardzo niski wskaźnik urbanizacji, szczególnie na wschodzie. Ale wolimy dalej kontynuować status quo.

Ilekroć przechodzę przez rozwalone tory kolejowe w różnych częściach kraju, dziwię się że zamiast przeznaczyć środki na roboty na torach przy których pracę mieliby kolejarze daje się środki po prostu na pensje dla nic-nie robiących kolejo-leni. Wg statystyk Polskie Koleje Państwowe zatrudniają 123 tysiące osób, a koleje hiszpańskie, podobne pod względem skali przewozów, około 40 tysięcy. Mamy więc 80 tysięcy „kolejarzy inaczej”. Dostających pensje za nic, podczas gdy nikt nawet nie oczyszcza rowów, aby woda z torów mogła spłynąć na bok zamiast tworzyć „wychlapy” na torowisku. Banda leni. Takich branż, sektorów, jest pełno. Taka jest polska gospodarka.

Polska to skansen. Wystarczy nieco ruszyć się poza Warszawę czy Wrocław, by dostrzec krajobraz w którym się nic nie zmienia. I to niekiedy przez 70 lat. Ten sam bruk, te same domy, ba, te same napisy. Tylko drzewa już uschły, przedwojenne ścieżki rowerowe rozjeździły auta, a domy pokryły się liszajami grzybów. Aha, i upadły już i sklepy, a młodzi ludzie się wynoszą już nawet na okres nauki w liceum czy technikum. Mam wrażenie że za 20- 30 lat owa ulica to będą rudery domów z powybijanymi szybami i przegniłymi dachami. I wciąż widoczną reklamą pana Pietscha napisaną widać świetnej jakości farbą. To się zdarzyło w kilku miastach wschodnich Niemiec, i zdarzy się chyba tutaj, gdy obecni mieszkańcy takich ulic wymrą, a nowych nie będzie, bo uciekli.

fot cc wikimedia