Z podróży pociągiem z Warszawy do Berlina

Touchdown Poznań. Jedziemy do Berlina na jakieś-coś capoeirowe. Bilety na pociąg strasznie drogie, normalny dla 4 osób kosztuje chyba koło 650- 700 złotych, w dwie strony 1,3-1,4 tys. W pociągu nie ma internetu bezprzewodowego, a nawet w Estonii jest, ale tam pociągi pasażerskie sprywatyzowano. W Polsce wg konduktora kursował jeden wagon z wi-fi na trasie do Krakowa ale w ubieglym miesiacu go wycofano. W wielu krajach kapitalistycznych sieć w pociągu to standard, szczególnie w tych drogich pociągach.

Touchdown Rzepin. Na najważniejszej linii kolejowej łączącej Polskę z Niemcami kursują dziś tylko dwa pociągi regionalne na dobę. Do tego nieliczne ekspresy. Dworzec upada, zamknięto czynny od ponad dekady bar dworcowy, w którym zawsze kupowałem jedzenie podczas podróży koleją do Niemiec.

Zapowiedzi w pociągu są tak mamrotliwe jakby zapowiadający był kompletnie skacowany. Jedziemy przez Słubice. Parę lat temu wybudowano w tym mieście stację kolejową. A dziś zatrzymują się tu tylko te dwa pociągi osobowe na dobę.

Przejeżdżamy przez granicę, pociąg nagle przyspiesza. Wjeżdżamy na nowe tory, nawet miejscami zmieniono przebieg linii łagodząc zakręty po to by ekspresy do Polski mogły gnać po 160 km/h. Po polskiej stronie niby też tory „remontowano” i „modernizowano”, ale niepublikowani w mediach niezależni fachowcy z tej branży już jakieś 2-3 lata po zakończeniu rzekomych remontów zauważali że ogłoszono miejscowe ograniczenia prędkości do na przykład 50 km/h. Wymieniali miejsca takich ograniczeń do 40-50 km na linii gdzie wg dokumentacji pociąg powinien pruć 160 km/h.

Prokuratura lata temu dowiodła że w aferze modernizacji linii Berlin- Warszawa upozorowano remonty budynków stacyjnych. Miano dokonać kompletnej modernizacji, podczas gdy wykonano tylko zewnętrzną kosmetykę, a dokumentację sfałszowano. Ale zdaje się że odkryto tylko czubek góry lodowej.

W sprawie torów zaś nic nie znaleziono, także dlatego, że jak zauważają branżyści, gdyby ktoś ze specjalistów „sypnął” co się stalo, nigdy by nie dostał zleceń i byłby spalony na rynku zleceń, gdzie karty rozdaje jeden monopolista dostarczający infrastrukturę. Ot, Polska właśnie.

fot. cc wikimedia