Zielona polityka- kolejna wielka idea polityczna obok konserwaty

W lofcie na niebezpiecznych i zdewastowanych warszawskich przedmieściach, w byłej hali fabrycznej mieszczącej dziś offowy klub, w sali z wiszącymi na słupie kajdankami i obrożami dla sadomasochistów, debatowali polscy Zieloni. I trudno się dziwić że nikt nie garnie się do polityki- w ich przypadku forma nieco przerosła treść- mało kto jest zainteresowany pracami statutowymi etc.

W wielu krajach partie Zielonych to partie których wydaje mi się główną rolą w polityce jest propagowanie ekologicznego stylu życia. Wpływu zbyt dużego nigdzie za bardzo nie mają, poza kilkoma miastami w których rządzą. Ale ile zmienili. To dzięki nim politycy innych partii znów zaczęli zwracać uwagę na transport zbiorowy, zieleń miejską, politykę przestrzenną, demokratyczny proces decyzyjny przy prowadzeniu inwestycji, potrzeby matek. W zasadzie musieli, bo inaczej już by nie rządzili.

W jednym z takich rządzonych przez Zielonych miast, niemieckim Fryburgu Bryzgowijskim, kiedyś byłem. Zadziwił mnie już supermarket tylko z ekologiczną, zdrową żywnością. Całe miasto pełne było ludzi jeżdżących na rowerach, ubranych w zupełnie innym stylu niż mieszczanie w Polsce. Ich obyczaje, jeśli były takie jak wskazywał ubiór tamtejszych mieszkańców, to były typowe dla polskiej młodej bohemy artystycznej.

Miasto było pełne zieleni, wzdłuż ulic w centrum zbudowano płytkie potoczki z wartko płynącą, szumiącą wodą, centrum było pozbawione ruchu samochodowego, za to pełne tramwajów i autobusów. Chodniki były żmudnie wybrukowane w skomplikowane wzory. Miasto było wg mnie dośc odmienne z racji jakiejś liberalnej atmosfery, jaka tam panowała. Fryburg to 100-tysięczne miasto uniwersyteckie, ze znaną w całej Europie uczelnią.

W Polsce Zieloni to niewielka grupa bardzo różnorodnych osób. Trochę tu wolnościowców, skłotersów, homoseksualistów, feministek, dresiarzy, filozofów, teatrologów, palaczy zioła, socjalistów, lesbijek, obrońców praw zwierząt, biologów, nauczycieli akademickich, buddystów, chrześcijan, studentów etc.

Ciekawe to spotkanie było. Chodzące psy, dzieci biegające po sali z samolocikami, ktoś tańczący z poikami, intelektualista w szykownym garniturze siedzący obok dresa. Wegetariańskie jedzenie. Transseksualista upominający się aby formy męskie i żeńskie w partyjnym statucie (skarbnik/ skarbniczka) zostały tak zmienione aby odzwierciedlać jego niezdecydowanie między obiema płciami. Ktoś zauważył, że polska gramatyka nie przewiduje niestety takich słów, ktoś inny w tyle sali zaproponował cichutko "skarbni-coś". W Finlandii tamtejsi Zieloni nawet zmienili swój parytet wyborczy (prawna zasada 50 % mężczyzn, 50 % kobiet na listach wyborczych, w organach partii etc.) dodając znaczny procent dla transseksualistów i innych mniejszości.

W Polsce Zieloni wcale są nie inni niż w innych krajach Europy. Z tą różnicą że jest ich tu znacznie mniej, i z roku na rok coraz mniej. Jeden z członków tej partii opowiadał jak na imprezie, domówce w Anglii, tak po prostu spotkał trzech innych jeszcze niedawnych członków tej młodej partii. Zieloni to akurat dokładnie ten typ ludzi który z tego kraju emigruje.

Zieloni to raczej partia ludowa, masowa, tylko że jej ludowość polega na różnorodności w tym współczesnym sensie różnic wyznaniowych, intelektualnych, płciowych, obyczajowych. W tej partii jakoś nie ma dysput, różnorodność i odmienność jest tu czymś normalnym. Ta próba wrzucenia wszystkiego do jednego worka i sprzedania tej zgodności i wzajemnego szacunku na rynku politycznym odniosła nawet spory sukces polityczny w Europie.

Największy sukces odniosła najpierw w latach 80-tych w RFN, gdzie z oddolnej inicjatywy politycznej, pacyfistycznej i anty-centralistycznej, ruch ten pokonał w ciagu dekady drogę do partii współrządzącej w latach 1998-2005. W Finlandii tamtejsi Zieloni byli w rządzie jeszcze szybciej, bo już w 1995 roku. Inne partie zielonych współrządziły już w Belgii i we Francji.

Zieloni aktualnie współrządzą nawet w Czechach (partia Strana zelených) i katolickiej Irlandii. Są mocni w Holandii, w Anglii (Liberal Greens to frakcja tamtejszej partii LibDems, jednej z trzech sił w parlamencie). Na Łotwie już w 2004 roku tamtejsza partia Zielonych miała swojego premiera w mniejszościowym rządzie, w sąsiedniej Estonii Zieloni mają 7 -% poparcie w wyborach. W Parlamencie Europejskim ich ruch, EFA-EGP, to czwarta największa grupa pod względem liczebności.

W Polsce Zieloni są wciąż przedstawiani przez massmedia jako seksualni zboczeńcy. Jakiż to mężczyzna może popierać ekologiczne wartości? Chyba tylko gej. Prawdziwi mężczyźni jeżdżą 200 km/h swoim ferrari, tylko zniewieścieli albo dziwacy jeżdżą tramwajem by oszczędzać środowisko. Ekologiczne powody wyborów konsumenckich, troska o ekologię w codzinnym życiu niemal nie istnieje w Polsce. Pokazuje to nie tylko polska polityka, ale też ilostan tego ruchu.

Zielona polityka, to kolejna, obok konserwatyzmu czy liberalizmu, wielka idea polityczna i filozoficzna. I bynajmniej nie nowa. Już społeczni komentatorzy w starożytnym Rzymie czy Chinach narzekali na jakość powietrza, zanieczyszczenia, hałas etc. Cztery główne założenia to mądrość ekologiczna, sprawiedliwość społeczna, demokracja oddolna i brak przemocy w działaniu (non-violence). W Polsce idee te są właściwie niespecjalnie znane społeczeństwu, i nie zanosi się na zmiany...

Bibliografia: http://en.wikipedia.org/wiki/Green_parties oraz http://en.wikipedia.org/wiki/Green_politics